ျမင္ႏိုင္ၾကပါေစ

တစ္ခါတုန္းေပါ့ မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ေလးမွာပါ။
တရုတ္လူမ်ဳိးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အမူယာေလးက တစ္မ်ဳိးဆန္းေနလို႔။
အတုယူလိုသူမ်ားအတြက္ ေကာင္းကြက္ေလးတစ္ခုမို႔ပါ။
ခံစားၾကည့္လိုက္ပါဦးေနာ္။
တရုတ္လူမ်ဳိးေတာ္ေတာ္မ်ားက မနက္ခင္းမွာ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းစတဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းေတြလုပ္ေလ့လုပ္ထရွိတယ္ေလ။
ထူးျခားတာတစ္ခုက အသက္ခပ္ႀကီးႀကီးတရုတ္ႀကီးတစ္ေယာက္ကေတာ့ သူလမ္းေလွ်ာက္တိုင္း စိတ္ပုတီးစိပ္ရင္းလမ္းေလွ်ာက္ေလ့ရွိတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ - - -
လမ္းမွာပန္းရံဆရာတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ရင္း စပ္မိစပ္ရာ ဟုိအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္းေျပာျဖစ္ၾကတယ္ေပါ့။
အဲဒီမွာတင္ ပန္းရံဆရာကေမးလိုက္တယ္။
``ခင္ဗ်ားက  ဘာျဖစ္လို႔ပုတီးစိပ္တာလဲ ၊ ဂုဏ္ေတာ္ေတြေရာ ပြားတတ္လို႔လား ဗ်´´
``အဲဒါေတြကိုေတာ့ က်ဳပ္နားမလည္ဘူး ၊ က်ဳပ္သိတာတစ္ခုက ပုတီးစိပ္ရင္ စိတ္ၿငိမ္တယ္ ။ မဟုတ္တဲ့စကားေတြလဲမေျပာျဖစ္ဘူး ၊
 အင္း  ေနာက္ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္အတြက္လဲ အစစအရာရာ အဆင္ေျပတယ္ထင္လို႕ေပါ့´´
ပန္းရံဆရာ ကိုေရႊျမန္မာကေတာ့  -   -   -
``ေအာ္     ေအာ္    ေအာ္´´ နဲ႔သာ လမ္းခြဲတစ္ခုမွာ က်န္ရစ္ခဲ့ေလေတာ့သတည္း ။
ဒီစာသားေလးက ဘာကိုဆိုလိုခ်င္တယ္ဆိုတာ အထူးေျပာစရာမလိုေတာ့ပါဘူး ။
ေကာင္းတာေလးေတြကိုေကာင္းတယ္လုိ႔လက္ခံတဲ့လူေတြမွာသာ ေကာင္းတဲ့ဘ၀ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ရတာပါ။
စာခ်စ္သူတို႔လဲ ေကာင္းတာေလးေတြလက္ခံၿပီး က်င့္ႀကံႏိုင္ၾကပါေစ ။   ။   ။