Pages

Sunday 11 December 2011

လူႏွစ္မ်ဳိး



တစ္ေန႔ ရြာထဲမွ ဒါယိကာမတစ္ဦးသည္ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းသို႔ဆြမ္းခ်ဳိင့္လာပို႔စဥ္ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ႏွင့္ ေထြရာေလးပါး စကားမ်ားေျပာေနၾကေလ၏။
``စီးပြားေရးလုပ္ရတာ အဆင္ေျပၾကရဲ႕လားကြဲ႕´´
``တင္းပါ့   မဆိုးပါဘူးဘုရား´´
``ေအး  ေအး  သမၼာအာဇီ၀က်က် ႀကိဳးစားကဲြ႕ ၊ ၾကားလား´´
``တင္းပါ့ဘုရား ၊ အတတ္ႏိုင္ဆံုးႀကိဳးစားေနပါတယ္ဘုရား´´
``သာဓုကြယ္  သာဓု   သာဓု´´
``ဒါနဲ႔  ဒကာမႀကီးသားေလးေရာ  ၊  အလုပ္ေတြကို လက္လႊဲလို႔ရၿပီလား´´
``မထင္ပါနဲ႔ဘုရား  ၊  အိမ္ကအလုပ္ေတြ၀ါသနာမပါဘူး  ၊  အရင္းႏွီးထုပ္ေပးပါဆုိလို႔ ေပးလိုက္မိတယ္ ဘုရား ၊ အကုန္သံုးၿဖံဳးၿပီး ျပန္ေရာက္လာတာဘဲ  ဆရာေတာ္  ၊ တစ္ခါမက  ႏွစ္ခါမက ဆိုေတာ့  တပည့္ေတာ္ကေတာ့  လန္႔ေတာင္လာၿပီဘုရား´´
``အင္း  ေလာကမွာလူႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္ ဒကာမႀကီး ´´
``တင္းပါ့  အမိန္႔ရွိပါ ဘုရား´´

     ျမင္းခြာရြက္နဲ႔တူတဲ့လူက တစ္မ်ဳိး ၊  ေနာက္ဗူးပင္နဲ႕တူတဲ့လူကတစ္မ်ဳိး ေပါ့။
     ဗူးပင္ဆိုတာ စင္ထိုးေပးရင္ အေပၚကိုတက္တယ္ေလ ၊ ေအး  ျမင္းခြာရြက္ကေတာ့    စင္ထိုးေပးလဲ ေျမႀကီးမွာဘဲ ကပ္ေနတတ္တယ္။
     လူဆိုတာကလဲ အဲသလိုမ်ဳိးေပါ့  ဒကာမႀကီးရယ္ ။

``ေအာ္   တင္းပါ့   တင္းပါ့   ၊  တပည့္ေတာ္ သေဘာေပါက္ပါၿပီဘုရား ´´

ေရြးခ်ယ္မႈ



တစ္ခါက ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္တစ္ပါးက ေက်ာင္းေရွ႕မ်က္ႏွာသာမွာ အမိႈက္မ်ား လွည္းေနေသာအခ်ိန္တြင္
ထိုေက်ာင္းတြင္းရွိ ကိုယ္ေတာ္ေလးတစ္ပါးမွ လာၿပီး   --  --  --  --
`` ေပး   ေပး  ဆရာေတာ္ တပည့္ေတာ္ လွည္းလိုက္ပါမယ္ဘုရား´´
ဆရာေတာ္က ထိုကိုယ္ေလးမ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ၿပီး -  -
``ဦးဇင္းေလး  ၊  အခုမွ ဒီအမိႈက္ေတြကိုျမင္တာလား´´
``မဟုတ္ပါဘုရား´´
``ဒါဆိုဘာလို႔ အခုမွ လုပ္ခ်င္ရတာလဲ´´
``ဘုရား   -   -  -တပည့္ေတာ္  -    - အဲ   -    - ´´
``ဦးဇင္းေလး ၊ မွတ္ထားကြဲ႕ ။  ကုသိုလ္ဆိုတာ ယူတတ္ရင္ေနရာတိုင္းမွာရွိတယ္´´
``တင္းပါ့ ဘုရား´´
``မ်က္ႏွာရခ်င္လို႔ လုပ္တာဆိုရင္ တစ္ခဏတာ အခြင့္ေရးေတာ့ ရေကာင္းရလိမ့္မယ္ ၊
ေအး ကုသိုလ္ရခ်င္လို႔လုပ္တာဆိုရင္ သံသရာအတြက္ ေကာင္းတာေပါ့  -  -ေနာ္´´
``တင္းပါ့ဘုရား´´
``ေရြးခ်ယ္မႈဆိုတာ တစ္ခဏတာခံစားဘို႔ သက္သက္မဟုတ္သလို တစ္ခုတည္းေသာအခြင့္လမ္းလို႔ စြဲမထားနဲ႕ကြ´´
``ေရြးခ်ယ္မႈေကာင္းလို႔ တုိ႔ဘုရားေလာင္း ပါရမီေတြေကာင္းခဲ့တာေပါ့´´
``ႀကိဳးစားၾကေပါ့ကြာ´´
ထုိေနာက္ဆရာေတာ္သည္ လွည္းလက္စ တံျမက္စီးကို ဆက္လွည္းလွ်က္  -   -   -   -   -   -   -   -

Saturday 10 December 2011

အေမာင္လူသား သတိထား


  • လူသားေတြတဲ့
  • မုသားေတြလဲ ဆိုလို႔ဆို
  • အပိုေတြလဲ လုပ္လို႔လုပ္
  • မဟုတ္တာက ခပ္မ်ားမ်ား
  • ၾကြားလိုက္စမ္းဟဲ့  အေမာင္လူသား  ။

  • ၀ါးတားတားနဲ႔ေယာင္ေတာင္ေတာင္
  • ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္လို႔ ဇာတ္လမ္းထြင္
  • ကြ်မ္းက်င္လွသည့္ လူ႕မာယာ
  • အမွား၀ကၤဘာကိုဖန္တီး
  • အႀကံႀကီးသည့္ အေမာင္လူသား
  • ဆင္းရဲ႕ေတာ့မယ္ သတိထား  ။

  • အမွားသိလွ်င္ အမွန္ျပင္
  • ဥာဏ္ျမင္ေရွ႕သြား အေမာင္လူသား  ။

  • လုပ္ကိုင္ ေျပာၾကား သတိထား
  • အမွားကင္းပါေစ  ။

ဘ၀ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတရား



စကား၀ိုင္းတစ္ခုက ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ေလးပါ။
``အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔ ျမတ္စြာဘုရားတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ သာသနာေတာ္ႀကီး ေနာင္လာေနာင္သားေတြလက္ထက္မွာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားမွာ အရမ္းစိုးရိမ္တာဘဲဘုရား´´
``ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဒကာေတာ္ရ´´
``အခုေခတ္လူငယ္ေတြကို အားမရလို႕ေပါ့ဘုရား´´
``ေဟ့ သူတို႕ေလးေတြက ဘာေတြလုပ္ေနလို႔လဲကြဲ႕´´
``ဘာမွမလုပ္လို႔ေပါ့ဘုရား´´
``ဒကာႀကီးကို ဘုန္းဘုန္းတစ္ခုေျပာျပမယ္ေနာ္´´
``တင္းပါ့ဘုရား´´
``သာသနာနဲ႕ပတ္သတ္တာက-  -   -  --  --
၁။ သာသနာ (အဆံုးအမ)
၂။ သာသနာ့၀န္ထမ္း ( ဦးဇင္း ၊ ကိုရင္ ၊ သီလရွင္)
၃။ သာသနာ့အေဆာက္အဦး (ေက်ာင္း ၊ ကန္ ၊ ဇရပ္ ၊ တန္ေဆာင္း ၊ ေစတီပုထိုး ၊ ဘုရား-စသည္)
ဆိုၿပီး (၃)မ်ဳိးရွိတယ္ကြဲ႕´´
``တင္းပါ့ဘုရား´´
``ေအး     ဘုရားေတြ ေက်ာင္းကန္ ဇရပ္ေတြ ေပါတိုင္း သာသနာတည္တယ္၊ တိုးတတ္တယ္ ေခၚလို႔မရဘူးကြဲ႕´´
``မွန္ပါ့´´
``ေနာက္တစ္ခါ  ၊ ကိုရင္တို႕ သီလရွင္တို႕ ဦးဇင္းတို႔ေပါတိုင္းလဲ သာသနာတည္တယ္ တိုးတတ္တယ္လို႕ေျပာလို႔မရဘူးကြ´´
``မွန္ပါ့´´
``တကယ္ေတာ့ ဘုရားအဆံုးအမေတြကို လိုက္နာတဲ့လူေတြ ။ လက္ေတြ႕တကယ္က်င့္သံုးတဲ့လူေတြမ်ားလာမွ တကယ့္သာသနာ တည္တာကြဲ႕´´
``ေအာ္ -  - -  - မွန္ပါ့ ၊ မွတ္သားထုိက္ပါတယ္ဘုရား ၊ အခုလိုၾကားရတာဟာ တကယ္ကို၀မ္းသာဖို႕ေကာင္းပါတယ္ဘုရား´´
``ေအး ဘုန္းဘုန္းမွာခ်င္တာက သာသနာတကယ္အဓြန္႕ရွည္ၾကာတည္ေစခ်င္ရင္ေတာ့ မင္းတို႕တစ္ေတြ ဘုရားစကားမ်ားမ်ားနားေထာင္ၾကကြယ္ ၊ ဟုတ္ကဲ့လား´´
``မွန္ပါဘုရား´´
``ကိုယ့္ဘ၀သာယာလွပဖို႔ အတြက္ဆိုဘယ္သူေျပာေျပာ နားေထာင္ရမယ္ကြဲ႕´´
``ဘာသာမတူလို႕ ဘာျဖစ္လို႕ ဆိုရင္ကိုယ္ပဲ နစ္နာလိမ့္မယ္ကြဲ႕´´
``ဥပမာေျပာရရင္ လူနာဟာ ေရာဂါသာေပ်ာက္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္ဆရာ၀န္ကေျပာေျပာ နားေထာင္ရမယ္ေလ ။ . ....ေနာ္။
`` ေအး အဲသလိုဆို ေလာကႀကီးလည္း အလိုလို ေအးခ်မ္းၿပီးသာယာလာလိမ့္မယ္ကြယ္´´
 ```` သတၱ၀ါခပ္သိမ္း ၊ တရားကိန္း ၊ ေအးၿငိမ္းသာယာရွိပါေစ´´´´

ကူညီၾကပါ



ရထားေပၚမွာ ႀကံဳခဲ့တာေလးတစ္ခုပါ။
ရန္ကုန္ကေန မႏၱေလးသြားတဲ့ ရထားေပါ့။ တစ္ခံုက ဆရာေတာ္ ႏွစ္ပါး။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထုိင္ခံုက ခပ္၀၀အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ေယာက္။ ခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ေယာက္က တကၠသိုလ္က်ဴတာ ေနာက္ခပ္ငယ္ငယ္တစ္ေယာက္က အဆင့္အတန္းရွိတဲ့အသိုင္း၀ိုင္းကထင္တယ္။ ရန္ကုန္ကထြက္လာလို႔မွသိပ္မၾကာေသးဘူး(ခန္႔မွန္း။  ။ ၄ နာရီအၾကာေလာက္မွာေပါ့ )မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ခံုက ၀ိတ္မ်ားလို႔ထင္ပါတယ္။ (သူတို႕က ၀.တယ္ေလ)အလယ္က က်ဳိးပါေလေရာ။  လူအမ်ားေရွ႔မွာ ျဖစ္တာဆိုေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့ ၊ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွက္လိုက္မလဲလို႔၊
၀န္ေဆာင္မႈကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ အတြဲေစာင့္ကို သြားအသိေပးတယ္ ခဏ ခဏပါဘဲ၊ မလာေရးခ်မလာေပါ့။
    ထိုင္ခံု၀ယ္ထားပါရက္နဲ႔ မတ္တပ္ရပ္ၿပီးစီးရတဲ့အျဖစ္။ စိတ္မေကာင္းဘူးေပါ့ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုမွထင္မွတ္မထားဘဲ မုတ္ဆိတ္ႏွစ္ေယာက္က လာၿပီး၀ိုင္းကူလုပ္ေပးပါတယ္။ မုတ္ဆိတ္ဆိုတာသိမွာပါ မြတ္ေလ။ ဘာမွလုပ္မရတာနဲ႔သူတို႔လဲတပ္ေခါက္သြားတာေပါ့။                                ေအာ္ -  -     --ေဘးနားမွာကိုယ့္ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြမ်ားစြာရွိေနပါရက္နဲ ႔ေနႏိုင္လိုက္တာ ဆိုၿပီး စိတ္ထဲကလဲမေကာင္း။ ျဖစ္ေသးပါဘူးေလဆိုၿပီး ေဘးမွာထိုင္တဲ့ဦးဇင္းကို
``ဦးဇင္ ဒကာမႀကီးေတြ ၾကည့္တာသနာစရာေကာင္းပါတယ္။ တပည့္ေတာ္တို႔ ေနရာကိုေပးထိုင္ခိုင္လိုက္ရင္ အဆင္ေျပမလားဘုရား´´
``အင္း  -  -ရတယ္ေလ ၊ ထိုင္ခိုင္းလိုက္ေပါ့´´
ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမွန္းမသိလိုက္ဘူး ၊ ၀မ္းသာလိုက္တာေလ ၊ ကူညီခ်င္တာကိုး ။
ဒီေတာ့မွ---
``လာ  လာ  လာ ဒကာမႀကီးတို႔ ဒီမွာထိုင္ ဦးဇင္းတို႕က ပိန္တယ္ဆိုေတာ့ အဲဒီဘက္မွာ အဆင္ေျပသလိုထိုင္လိုက္မယ္´´
 ကူညီခ်င္လို႔သာထိုင္ခိုင္းလိုက္ရတယ္။ သူတို႔ေနရာက ဘယ္လိုမွ ႏွစ္ပါးထိုင္လို႔မျဖစ္ဘူး။    ဒီေတာ့  ဒီေတာ့
ရထားအိမ္သာေဘးက လက္ေဆးခံုနားမွာ ျဖစ္သလိုေနရင္ မိုးလင္းခဲ့ရတာေပါ့။  ဒါေပမဲ့ေတြးလိုက္တိုင္း ၾကည္ႏူးရပါတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ``သူတို႔အဆင္ေျပသြားေအာင္ကူညီခြင့္ရလိုက္လို႔ေလ´´
   သိေစခ်င္တာကေတာ့ ကိုယ့္လူမ်ဳိးေတြ စာနာစိတ္နည္းေနတာကို အားမရလို႕ပါ။ ကိုယ္လဲပဲလူသားမို႔လို႔ ခံစားမႈခ်မ္းသာကိုလိုခ်င္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ စြန္႔လြတ္ၿပီးအနစ္နာခံလိုက္ရတာဟာ ခံစားမႈအရသာထက္ပိုတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွေျပာမျပဘဲ သိလာခဲ့ၿပီေလ။
  စာနာျခင္းတရား လက္ကိုင္ထားျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသႏုိင္ၾကပါေစ

ရထားေပၚက လက္ေတြ႕ဘ၀



လက္ေတြ႕ဘ၀ထဲက လက္ငင္းအက်ဳိးေပးတဲ့ျဖစ္ရပ္ေလးတစ္ခုပါဗ်ာ။
ေဆာင္တာ၀ါသနာပါတဲ့လူေတြအတြက္ ေဆာင္စရာေလးျဖစ္သလို ေရွာင္တာ၀ါသနာပါသူေတြအတြက္လဲ သင္ခန္းစာေလးတစ္ခုျဖစ္မယ္ထင္လို႔ပါ။
ဒီျဖစ္ရပ္ေလးရဲ႕အစကေတာ့ ရန္ကုန္မွ မႏၱေလးသို႔သြားတဲ့ရထားေပၚကစတယ္လို႔ဆိုရမွာေပါ့။
ဘူတာကိုရထားဆိုက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အရင္ဆံုးရထားေပၚအေျပးအလႊားတက္လာတာက ေစ်းသည္ေတြေလ။
စံုလို႔ပါဘဲ။ ထမင္းေရာင္းတာေတြလဲပါတယ္ ။ မုန္႕ေရာင္းတာေတြလဲပါတယ္ ။ ေဆးေရာင္းတာလဲပါသလို လက္ေဆာင္ပစၥည္း ေရာင္းတာလဲပါတယ္ဆိုေတာ့  အစံုအစံုပါဘဲ။

ရထားေပၚမွာပါလာတဲ့ခရီးသည္တစ္ဦးရဲ႕လက္ထဲမွာ ဒဏ္ရာ ဗလပြ အနာတရမ်ားစြာ ညစ္ႏြမ္းတဲ့ကာလာေတြ ျဖာထြက္ေနတဲ့
ႏွစ္ရာတန္ အစုပ္ေလးတစ္ရြက္။
သူက လာလာသမွ် ေစ်းသည္ေတြကို အဲဒီပိုက္ဆံေလးနဲ႕ ၀ယ္တယ္။
ဒါေပမဲ့ ေစ်းသည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ``ဒီပိုက္ဆံေလး ျပန္လဲေပးပါဦး ´´ ဆိုၿပီးလဲခိုင္းတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ပိုက္ဆံေလး ေနၿမဲတိုင္း သူဆီမွာဘဲ က်န္ေနခဲ့တာေပါ့။
ဒီေတာ့သူစဥ္းစားတယ္။
``အင္း  ဒီအတိုင္း၀ယ္ေနလို႔ကေတာ့ အဆင္ေျပမွာမဟုတ္ဘူး ။ ငါ  ေနာက္ဘူတာကိုေရာက္ရင္ ရထားထြက္ခါနီးမွဘဲ ၀ယ္မယ္ ဒီလုိဆိုသူတို႔ ျပန္လဲခိုင္းလို႔ရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး´´
သူ႔အႀကံနဲ႕သူေတာ့ ဟုတ္လို႔ေပါ့ေလ။
     ေနာက္လာမဲ့ဘူတာမွာလဲ ေစ်းသည္တစ္ေယာက္။
သူကေတာ့ ေရာင္းလို႔မကုန္ တဲ့ ထမင္းသိုးေတြကို ရထားထြက္ခါနီးမွ အေျပးအလႊားလိုက္ေရာင္းတာ။
ဘူတာကိုလဲေရာက္ -  -  -  - ရထားျပန္ထြက္ခါနီး ဥၾသလဲ စြဲေရာ။  ရထားဘီးေတြကလဲ တစ္လိမ့္ခ်င္းလိမ့္စျပဳလို႔ ။ ဒီေတာ့မွ -  -
 ``ထမင္းေတြ ရမယ္ ၊ ထမင္းေတြရမယ္၊ ပူပူေႏြးေႏြးေလးေနာ္ ၊ တစ္ထုပ္မွ  ႏွစ္ရာဘဲ ၊ ယူၾကဦးမလား´´
ႏွစ္ရာတန္ခရီးသည္ကလဲ သူ႕အႀကံနဲ႕သူ ။
``လာဦးဗ်ဳိ႕ ၊ တစ္ထုပ္ေလာက္ေပးပါ ။ ´´
``ဟုတ္ကဲ့ ၊ ေရာ့  ေရာ့  ၊ ပိုက္ဆံခ်ေပးလုိက္ေလ´´
``ေအး  ေအး´´

ခရီးသည္ကလဲ ပိုက္ဆံအစုပ္ေလးထြက္သြားၿပီး ၊ထမင္းထုပ္ေလးရလာေတာ့ သူ႔ကိုသူ ဟုတ္လွၿပီေပါ့။
ေစ်းသည္ကလဲ ထမင္းသိုးတစ္ထုပ္က ပိုက္ဆံႏွစ္ရာ ရွာေပးတယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းသာလို႔ေလ။
ရထားေပၚက ပစ္ခ်လိုက္လို႔ေလထဲ၀ဲေနတဲ့ ပိုက္ဆံေလးကိုအမိအရဖမ္း ၊  ၿပီးေတာ့မွ ``ဟင္´´။
ခရီးသည္ ကလဲ ေစ်းသည္ကိုလွမ္းၾကည့္ ၊ သနားပါတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့ ။
ၿပီးေတာ့မွ ထမင္းစားမယ္ဆိုၿပီး အိတ္ဖြင့္လိုက္ေတာ့မွ ``ဟာ´´။
စာခ်စ္သူတို႕ေရ အဲဒီ ( ဟာ နဲ႕ ဟင္ ) ကိုအႏွစ္ခ်ဳပ္ရင္  -   -   -
အစုပ္ေပးရင္ အပုတ္ရတယ္ ။  အပုတ္ေပးရင္ အစုပ္ရတယ္ ေပါ့ေနာ္။
စိတ္ထားေလးေတြ မေကာင္းသေရြ႕ အက်ဳိးေပးလဲ ညံ့တတ္တယ္ဆိုတာ သတိရေစခ်င္လို႔ပါ။
လူအခ်င္းခ်င္း ၊ လွည့္ပတ္ျခင္း ၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ။  ။  ။

Friday 9 December 2011

ျမင္ႏိုင္ၾကပါေစ

တစ္ခါတုန္းေပါ့ မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ေလးမွာပါ။
တရုတ္လူမ်ဳိးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အမူယာေလးက တစ္မ်ဳိးဆန္းေနလို႔။
အတုယူလိုသူမ်ားအတြက္ ေကာင္းကြက္ေလးတစ္ခုမို႔ပါ။
ခံစားၾကည့္လိုက္ပါဦးေနာ္။
တရုတ္လူမ်ဳိးေတာ္ေတာ္မ်ားက မနက္ခင္းမွာ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းစတဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းေတြလုပ္ေလ့လုပ္ထရွိတယ္ေလ။
ထူးျခားတာတစ္ခုက အသက္ခပ္ႀကီးႀကီးတရုတ္ႀကီးတစ္ေယာက္ကေတာ့ သူလမ္းေလွ်ာက္တိုင္း စိတ္ပုတီးစိပ္ရင္းလမ္းေလွ်ာက္ေလ့ရွိတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ - - -
လမ္းမွာပန္းရံဆရာတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ရင္း စပ္မိစပ္ရာ ဟုိအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္းေျပာျဖစ္ၾကတယ္ေပါ့။
အဲဒီမွာတင္ ပန္းရံဆရာကေမးလိုက္တယ္။
``ခင္ဗ်ားက  ဘာျဖစ္လို႔ပုတီးစိပ္တာလဲ ၊ ဂုဏ္ေတာ္ေတြေရာ ပြားတတ္လို႔လား ဗ်´´
``အဲဒါေတြကိုေတာ့ က်ဳပ္နားမလည္ဘူး ၊ က်ဳပ္သိတာတစ္ခုက ပုတီးစိပ္ရင္ စိတ္ၿငိမ္တယ္ ။ မဟုတ္တဲ့စကားေတြလဲမေျပာျဖစ္ဘူး ၊
 အင္း  ေနာက္ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္အတြက္လဲ အစစအရာရာ အဆင္ေျပတယ္ထင္လို႕ေပါ့´´
ပန္းရံဆရာ ကိုေရႊျမန္မာကေတာ့  -   -   -
``ေအာ္     ေအာ္    ေအာ္´´ နဲ႔သာ လမ္းခြဲတစ္ခုမွာ က်န္ရစ္ခဲ့ေလေတာ့သတည္း ။
ဒီစာသားေလးက ဘာကိုဆိုလိုခ်င္တယ္ဆိုတာ အထူးေျပာစရာမလိုေတာ့ပါဘူး ။
ေကာင္းတာေလးေတြကိုေကာင္းတယ္လုိ႔လက္ခံတဲ့လူေတြမွာသာ ေကာင္းတဲ့ဘ၀ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ရတာပါ။
စာခ်စ္သူတို႔လဲ ေကာင္းတာေလးေတြလက္ခံၿပီး က်င့္ႀကံႏိုင္ၾကပါေစ ။   ။   ။